فیلم لباس شخصی اولین فیلم بلند امیر عباس ربیعی است. فیلم در دهه شصت روایت می شود و درباره ی حزب توده است. فیلم شخصیت محور است . پی رنگ اصلی فیلم درباره ی حزب توده است . شخصیت اصلی فیلم یاسر است . یاسر معتقد است که حزب توده بزرگترین دشمنی را دارد و اما کسی توجه نمی کند . حادثه محرک یاسر فرزندش را از دست می دهد و بعد از ان مصمم می شود تا اعضای حزب توده پیدا نماید. نقطه میانی فیلم زمانی است که یاسر از هوشنگ و مصطفی قطع امید کرده و خود به تنهایی دل به مسیری می زند تا بتواند افراد حزب توده را دستگیر نماید. خرده پی رنگ های فیلم ارتباط یاسر با مافوق هایش مصطفی و امیر است . و همچنین ارتباط بین یاسر با دکتر منتظری است. در فیلم یاسر با موانع زیادی رو به رو است . موانع درونی و بیرونی. موانع درونی تردید یاسر در برخی پلان ها شاهد هستیم. موانع بیرونی عدم همکاری دکتر منتظری و مخالفت های امیر و مصطفی با اوست . حتی یاسر با حسام فرمانده ارشدش هم دچار کشمکش می شود . فیلم گره افکنی های پیاپی دارد و مثل یک پازل می ماند . شخصیت باور پذیر کارکتر یاسر از نکات مثبت فیلم است . کارکتری که یک تنه می خواهد عملیات را انجام دهد اما شاید غرورش به او لطمه هایی وارد نماید. از نکات مثبت فیلم موسیقی آن است که تاثیر مثبتی روی پرداخت ان گذاشته است . تدوین فیلم به پیشبرد ان کمک می کند. و بر اساس حس کات زده می شود. تقریبا پلان اضافی شاهد نیستیم. انتخاب لوکیشن مناسب از نکات مثبت فیلم است . میزانسن درست و رعایت اصول خط فرضی و تداوم پلان ها از نکات خوبی کارگردانی فیلم است . دیالوگ های فیلم به کنش فیلم کمک زیادی می کند. کشمکش های فیلم در سطح عمیق قرار دارند . و همه و همه به پیشبرد فیلم کمک می کند. و در پرده اخر با عنصر غافلگیری مواجه هستیم. جایی که همه فکر می کنیم که شاید یکی از کارکترهای اصلی فیلم متهم باشد اما با غافلگیری مواجه می شویم . فیلم پایان بندی مناسبی دارد و این فیلم یکی از بهترین فیلم ها در ژانر تاریخی برشمرد. و می توان آینده روشنی برای امیر عباس ربیعی کارگردان فیلم متصور نمود.

امیررضا صفایی