این فیلم نخستین تجربه ی کارگردانی سروش صحت در سینما است. فیلمی متفاوت با دیگر اثار قبلی سروش صحت . مضمون این فیلم درباره ی مردی است
به نام جهان که به دلیل بیماری اخرین روزهای زندگی اش را سپری می کند. دوستان جهان پیش او می آیند تا در اخرین لحظات کنار او باشند و کنار او سپری کنند.
در کنار پی رنگ اصلی فیلم که مریضی جهان است با خرده پی رنگ هایی مواجه هستیم. شخصیت جهان به درستی پرداخت شده است. جهان ابتدا از مسئله ی مرگ می هراسد
و نمی تواند با ان کنار بیاید اما به تدریج رشد شخصیت را شاهد هستیم تا جایی که دیگر مسئله ی مرگ راحت ترین مسئله برای اوست . و در پلانی هم تصمیم به خودکشی می گیرد هر چند ناموفق . یکی از بهترین پلان های فیلم زمانی است که جهان با اسبش درد و دل می کند و متوجه تنهایی کارکتر هستیم. در کنار موضوع جهان فیلم خرده پی رنگ هایی هم دارد مثل قضیه اختلافات فرهاد با احسان که تا اخر فیلم درگیر ان هستیم. و همچنین علاقه دکتر رضا به نیلوفر که با مخالفت پدر نیلوفر مواجه هستیم. و قضیه علاقه ایسان دختر جهان به شایان . مشکل فیلم تعدد زیاد کارکترهاست که ضربه هایی به فیلم می زند اما ریتم درست فیلم تا حدی برخی از عیوب را پوشانده است. از نکات قابل توجه فیلمنامه کشمکش هایی که در فیلم می بینیم عمیق هستند و ما را با خود همراه می کنند. نکته خوب فیلم درباره ی تصویر برداری ان است. رعایت درست اندازه نماها و زوایای دوربین را مشاهده می کنیم. دوربین حرکت می کند و برخلاف برخی از فیلم ها که فیلسمازها از حرکت دوربین می ترسند سروش صحت با شجاعت این کار انجام داده است .
همچنین در فیلم تداوم پلان و یا سکانس به خوبی رعایت شده است. از نکات خوب فیلم می توان انتخاب لوکیشن مناسب فیلم یاد کرد. فیلم به هیچ وجه اپارتمانی نیست و لوکیشن طبیعت و دریا به پیشبرد فیلم کمک کرده است. از نکات خوب این فیلم می توان به تدوین هم ان نیز اشاره نمود. جایی که بر اساس حس کات زده می شود و پلانی که طولانی باشد و حوصله مخاطب را سر ببرد را مشاهده نمی کنیم. در کل فیلم خوش ساختی است و امیدواریم که کارهای بعدی اقای صحت نیز همانند این فیلم باشد.
امیررضا صفایی تبار