امیررضا صفایی تبار

امروز اولین روز قرن جدیده و هزاره جدید است . ۱۴۰۰ شمسی . آغاز قرن جدید . قرنی که میتونه ابستن اتفاقات و تحولات عظیمی در کشور باشه چه از لحاظ علمی ، فرهنگی ، ورزشی و… باشه . میتونه آغاز ظهور رباتها باشه و ماشینی تر شدن زندگی ما انسان ها باشه . شاید

همه ی ما در زندگی گاها افکاری به ذهنمان می اید که ما را بر افروخته و عصبی می کند. گاها افکاری که قادر به کنترل ان نیستیم و حتی به قدری اشکار است که دیگران متوجه برافروختگی و حالت عجیب ما می شوند. افکاری که همیشه قصد دارد تورا خراب کند . افکاری که

همه ی ما برای زندگی در جامعه نیاز به داشتن دوست ، رفیق داریم. کسی که بعد از خانواده با او درد و دل کنیم. با او رفت و امد کنیم و از او چیزهای مثبتی یاد بگیریم. دوست خوب همیشه به ادم کمک های زیادی می کند. دوست خوب عیب هایت را می گوید

  این بار میخواهم در باره امید به زندگی و نگرش مثبت بنویسم. ایندتان هست همه مون روزی دبستانی بودیم. بعد رفتیم راهنمایی. بعد هنرستان یا دبیرستان . بعدش هم دانشگاه . اخرش هم فارغ التحصیل شدیم. میخواهم بگم که نباید نا امید باشید. روزی دست خداست. هیچ وقت خودتون با دیگری مقایسه نکنید. نگید